Sjock #47 Festival - Dag 1 Poeyelhei Gierle (07-07-2023) report & photo credits:Rootsville info organisatie: Sjock © Rootsville 2023

We zijn er weer klaar voor! Voor wat? Wel voor 'Your Rock 'n Roll Highlight Of The Year' of gewoonweg 'Sjock'. Drie dagen waarbij er een grote diversiteit aan muziek en zijn liefhebbers ervan afzakken naar 'Poeyelhei' in Gierle. De MC voor de Titty Twister is als vanouds Franky.

Zoals algemeen geweten begint dit event op vrijdagavond met vandaag maar liefst zeven bands op de 'Mainstage' en het alom en legendarische podium 'At The Titty Twister'. Op zaterdag en zondag komt er ook nog de 'Bang Bang Stage' bij.

Het is 'At The Titty Twister' dat we er aan beginnen ronde de klok van 07.00PM. iegene die hier het lintje mag doorknippen is niemand minder dan 'Bob Wayne and the Outlaw Carnies'. Bob Wayne zou in 2020 een record vestigen door iedere dag van het jaar een concert te geven maar 'Corona' kwam toen roet in het eten te strooien. 'Bob Wayne' laat zich voor zijn muziek inspireren door countryhelden Townes Van Zandt, David Allan Coe, Hank 3, Johnny Cash en Waylon Jennings, maar houdt net zo goed van het steviger gitaarwerk. 

We zien hem met regelmaat solo optreden maar vanavond voor 'Sjock' is hijin het gezelschap van zijn band 'Outlaw Carnies'. Met nummers als 'Drive This Truck' en 'Hell Yeah' zijn de talrijke fans die zijn komen opdagen meteen mee en kan dit eerste country feestje onder een goed gesternte van start gaan. Waanzinnig wannneer we richting einde gaan met 'What You Gonnan Do Now' en dan denken we op naar de volgende zeker.

De kop is er af en dus draaien we nu richting 'Mainstage' voor 'Stiff Richards'. Helemaal van 'down under' stond hij vorig jaar hier nog op de 'Bang Bang Stage' en verzekerde hij zich daardoor nu een plaatsje op het hoofdpodium. Stiff Richards is een punkrockband uit Australië met rauwe rock ’n roll, explosief en opwinded. Hot Aussie punkrock met nummers als 'State of Mind' en uiteraard uit hun laatste album 'Dig'. Hier is de 'MC' niemand minder dan Rafke van 'The Paranoiacs'.

Deze band met roots in Melbourne bestaat uit Wolfgang Buckley, Arron Mawson, Tim Garrard, Raf Heale en Lochie Cavigan. Het doet ze ziendelijk deugd dat ze hier hun tweede opwachting komen maken. Hot Aussie punkrock met nummers als 'State of Mind' en uiteraard uit hun album 'Dig' maakt dit met pure rock 'n roll meer dan duidelijk.

Voor de volgende act verplaatsen we ons terug richting 'Titty Twister' voor het optreden van 'Jesse Daniel'. Insiders weten dat deze Amerikaanse singer-songwriter zich helemaal komt te smijten tijdens zijn concerten. Nog voor hij met zijn band afzakte richting 'Sjock' bracht hij nog in maart zijn nieuwe album 'Live' album 'My Kind Of Country' uit. Wij zijn zo klaar voor de 'Honky Tonk' van Jesse Daniel, en zo ook een volle tent.

De country en Honky Tonk spat hier zo van het podium af wanneer ze openen met 'Hell Bent' en 'Bif Fish'. Duidelijk de country die nodig was om deze country vrijdag meer luister bij te zetten. Wij zijn meteen overdonderd van hun eerste aanzet hier in Europa.

Naast de uitstekende 'Pedal Steel' viel uiteraard ook de aanwezige 'Cow Girl' hier in de smmaak bij de mannelijke fans en dit terwijl ze zongen van 'Clayton Was A Cowboy'. Zeer pittige country dir best wel in de smaak viel en wederom was dit ook het geval. Er uitgaan met een medley bevorderd uiteraard de sfeer.

'The Sha-La-Lees' deden in 2017 ook 'Sjock' aan en dus kennen deze wereldburgers de weg hier in de 'Kempen'. Met roots in het Limburgse Alken brengen Christophe Vaes, Dave Schroyen, Cedric Maes en Toon Aerts onze onvervalste pure garage-rock al horen we met regelmaat invloeden uit diverse genres met zeker ook inspiratie halend bij 'The Sore Losers', en zo worden de versterkers nu op 11 gezet.

Openen met 'Rumble' is ook hier op de mainstage bevordelijk voor de sfeer. Nummers als 'Long Way To The USA' en 'God's Children' blijven best wel smaakmakers. maar ook hun nieuwere werk is vergelijkbaar met de rock 'n roll die ze hier brengen. Met deze 'Sha-La-Lee's' tappen we duidelijk uit het vaatje van de snedige garage rock die deze bende weet aan te vullen met een howlin' harp waardoor we ook wat blues invloeden kunnen verwelkomen.

Dale Watson & His Lone Stars zijn de hoeders van Amerikaanse country muziek. Zijnlaatste album 'Call Me Insane', werd opgenomen in 2015 in Austin met ervaren producer Lloyd Maines (Robert Earl Keen, Jerry Jeff Walker, enz.). De in Austin gevestigde honky-tonker zet de traditie van Johnny Cash, Waylon Jennings en Willie Nelson voort met zijn 'Ameripolitan' merk van Amerikaanse rootsmuziek.

Dale wappert al meer dan twee decennia onder de vlag van klassieke honky-tonk. Hij heeft zijn merk van Amerikaanse roots "Ameripolitan" gedoopt om het te onderscheiden van de huidige oogst van popland uit Nashville. De in Alabama geboren, in Texas opgegroeide Watson is misschien wel de hardst werkende entertainer van dit moment en nadert snel de legendarische status. Hij is een buitenbeentje in de countrymuziek, een echte outlaw die naast Waylon Jennings, Willie Nelson en George Strait staat als een van de beste countryzangers en songwriters uit de Lone Star State. 'Country My Ass'...dikke ambiance dat wel!

Het laaste feestje op het hoofdpodium is net als in 2019 weggelegd voor "The Hellacopters" en deze Zweedse garage rockers tekenden ook al voor de succesvolle editie van 2017 en zelfs het jaar ervoor waren ze aanwezig. Het waren Nicke Anderson, Dregen, Kenny Hakansson en Robert Erikson die in 1994 de groep kwamen op te richten. Nicke, Kenny en Robert zijn er vandaag de dag ook nog bij en worden bijgestaan door Boba. Zij hebben ook een nieuw album op de markt.

De populariteit van deze "Hellacopters" blijft maar toenemen en dit terwijl de jaartjes aandikken. Met openers als 'Hopeless Case' en 'Carry Me Home' gaat het spreekwoordelijke dak er hier af op "Sjock". Een Zweedse storm die over de weide raast zoals met 'The Devil Stole The Beat' en 'Move Right Out Of Here. Wanneer ze er nog een eindje mogen aanknopen wordt er met 'Soulseller'. Deze Zweedse rockers blijven de weide hier maar inpalmen, dus tot volgend jaar zou ik zo zeggen. 'I'm in the Band' is het minst wat je kan stellen.

Voor het allerlaatste feestje, de DJ set uiteraard niet meegerekend, begeven we ons terug richting 'Titty Twister' voor de 'Legendary Shack Shakers'. Helaas kwamen ze op het allerlaatste moment te annuleren en dus staan hier nu als afsluiter vier ongelijde projectielen van de Baskische 'Moonshine Wagon' te stralen op het podium.

Hun soundcheck liep nu niet meteen van een leien dakje maar alles viel in hun Spaanse plooi en zo werd de 'Titty Twister' nog maar eens in vuur en vlam gezet met hun 'Bluegrass'....met een serieuze hoek af. Gewapend met een fiddle, mandoline, banjo, bazouki en een akoestische guitarra hebben deze vier bonken nog enkel hun luide stemmen te etaleren.

Hun nummers zijn voornamelijk in het Engels als snap ik van 'Janari Azkarra' geen jota. Zij plezier in het spelen, dus de tent gaat daarin mee op nummer als 'It's So Slow' en zeker ook op 'Binge Drinkin'. Vier drinkende en feestvierende Basken wat wil je nog meer om deze eerste dag van 'Sjock' af te sluiten....ah ja een setje met DJ Jenz Von Trapp. Allemaal goed zolang de 'Sound of Music' maar niet aan bod komt :-) Tot merge...

Maten, Makkers en Moonshine Wagon...

Maten, Makkers en Lege pinten...

Maten, Makkers en Maes...allemaal weg :-(

Last of the M...Sjockers

Sjock since 1976...echt waar.